Η ικανότητα αντίληψης χρωμάτων εμπλουτίζει τον οπτικό μας κόσμο, παρέχοντας τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε ηλιοβασιλέματα και πανέμορφα τοπία, αλλά σίγουρα δεν είναι αυτός ο κύριος λόγος για τον οποίο o άνθρωπος εξελίχθηκε με έγχρωμη όραση. Είναι σήμερα γνωστό ότι η έγχρωμη όραση μας παρέχει πληροφορίες για τον εντοπισμό και την αναγνώριση αντικειμένων στο οπτικό μας πεδίο που ειδάλλως δε θα ήταν αντιληπτά. Ένα αρπακτικό ζώο με έγχρωμη όραση μπορεί πιο εύκολα να «διασπάσει» πιθανή παραλλαγή (καμουφλάρισμα) του θηράματός του, ένα πλεονέκτημα πολύ σημαντικό για την επιβίωση.

Η συνηθέστερη ανεπάρκεια στην αντίληψη των χρωμάτων (το 99% περίπου των περιστατικών) προκαλεί προβλήματα στη διάκριση των διαφορών μεταξύ κόκκινων και πράσινων χρωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των κίτρινων και των πορτοκαλί. Η ύπαρξη των διαταραχών συνήθως ελέγχεται με τη χρήση πινάκων (Isihara plates), με τη “διάγνωση” να βασίζεται σε 24 πίνακες. Στους παρακάτω πίνακες θα πρέπει να δείτε τους αριθμούς: 74, 6, 12, 42, 2.

Αν και η τριχρωματική όραση, η παρουσία δηλαδή τριών διαφορετικών τύπων φωτοϋποδοχέων, συντελεί στη φυσιολογική αντίληψη των χρωμάτων, ένα σημαντικό ποσοστό των ανθρώπων παρουσιάζει κάποιο βαθμό ανεπάρκειας στην αντίληψή τους ενώ ταυτόχρονα έχει την ικανότητα να διακρίνει αποχρώσεις που δεν “βλέπουν” οι άνθρωποι με φυσιολογική τριχρωματική όραση!!! Περίπου 8% των ανδρών και το 0,5% των γυναικών έχουν ταξινομηθεί με ελαττωματική έγχρωμη όραση, η οποία οφείλεται συνήθως στην απώλεια (ή τη διαταραγμένη λειτουργία) ενός από τους τύπους των κωνίων, οδηγώντας στον διχρωματισμό (περιγράφεται επίσης ως δαλτωνισμός, μια πάθηση η κληρονομικότητα της οποίας περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Άγγλο φυσικό και χημικό Dalton). Η απώλεια δύο τύπων κωνίων, που οδηγεί στη μονοχρωματική όραση (αχρωματοψία), είναι πολύ σπάνια.

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ (http://optics-optometry.blogspot.com/2007/08/blog-post_3171.html)